[ Pobierz całość w formacie PDF ]

(48) Zważ, że ludzie pospolici działają bez planu, ponieważ po prostu wyznają
taką zasadę życiową. Ludzie szlachetni nie mogą jednak zaniechać troski o cnotę,
dlatego że wiele osób patrzy na nich krytycznie. Wszyscy czują przecież niechęć nie
tyle do tych, którzy błądzą, co raczej do tych, którzy choć podkreślają swą zacność,
nie różnią się w niczym od ludzi przygodnych. I słusznie.
(49) Skoro bowiem odrzucamy ludzi, którzy oszukują jedynie w słowach, chyba
niegodziwymi nazwiemy tych, którzy obłudnie postępują przez całe życie? Słusznie
możemy podejrzewać, iż tego rodzaju ludzie grzeszą przeciw samym sobie, a także
są zdrajcami [swego] losu. On bowiem daje im majątek, sławę i przyjaciół, oni zaś
sami czynią siebie niegodnymi przypadającego im w udziale szczęścia.
(50) Jeżeli, skoro jesteśmy śmiertelnikami, możemy [jedynie] domyślać się
bożych zamiarów, to sądzę, że sami bogowie w stosunku do swoich najbliższych
pokazali najlepiej, jak odnoszą się do podłych, a jak do szlachetnych. Zeus prze-
cież spłodziwszy  jak opowiadają o tym mity, a wszyscy wierzą  i Heraklesa, i
Tantala, pierwszego uczynił nieśmiertelnym ze względu na cnotę, a drugiego z
powodu niegodziwości skazał na najsroższe kary.
(51) Korzystając z tych wzorów trzeba, abyś dążył do doskonałości i nie tylko
zachowywał się według tego, co powiedzieliśmy, ale również uczył się tego, co
najpiękniejsze od poetów i od innych mądrych ludzi, jeśli tylko mówią coś poży-
tecznego.
(52) Jak pszczoła, którą widzimy, że choć siada na wszystkich kwiatach, to
jednak zbiera z każdego tylko to, co najlepsze, tak i ci, którzy dążą do zdobywania
wykształcenia, nie powinni odrzucić żadnego doświadczenia, ale zewsząd zbierać
to, co przydatne. Przy tak wielkiej nawet skrzętności z trudem udaje się zapanować
nad ułomnościami [ludzkiej natury]. [ Pobierz całość w formacie PDF ]