[ Pobierz całość w formacie PDF ]
terytorium Niemiec28. Trafnie uznaje się więc, że orzecznictwo ETS usta-
liło zasady uznawania krajowych standardów dotyczących produktów29.
Myśl, że swoboda przepływu towarów zostałaby naruszona, gdyby dany
25
Wyrok ETS z dnia 11 lipca 1974 r. w sprawie Benoit i Gustave Dassonville, C-8/74.
26
Zob. w szczególności tezę 6.
27
Wyrok ETS z dnia 20 lutego 1979 r. w sprawie Cassis de Dijon. C-120/78; zob. też
M. Fischera, Ch. Janssens, Mutual recognition of judicial decisions in criminal matters
and the role of the national judge, ERA Forum, vol. 8, nr 2, June 2007, s. 179.
28
W innym orzeczeniu ETS uznał, że produkt, który w jednym z państw człon-
kowskich, zgodnie z jego przepisami wewnętrznymi sprzedawany jest pod nazwą
piwo , może być pod tą nazwą wprowadzany do obrotu również w innych państwach,
nawet wtedy, gdy jego skład nie odpowiada wymogom nakładanym na trunek tego
rodzaju w tych państwach. Zob. wyrok ETS z dnia 12 marca 1987 r., C-178/84.
29
Trzeba jednak podkreślić, iż wspólnotowe aspekty zasady wzajemnego uzna-
wania wykraczały poza cel realizacji wzajemnego rynku. Zasada ta dotyczyła również
wzajemnego uznawania dyplomów i kwalifikacji (art. 47 ust. 1 TWE) oraz wzajemnego
uznawania spółek (art. 48 ust. 2 TWE).
33
Rozdział 2. Rozwój zasady wzajemnego uznawania w sprawach karnych
towar, spełniający administracyjne wymogi w państwie pochodzenia,
musiałby odpowiadać również przepisom w innych państwach człon-
kowskich, opiera się na założeniu równości standardów dopuszczania
produktów do obrotu obowiązujących w tych państwach.
W dalszej kolejności zasada wzajemnego uznawania ogłoszona zo-
stała przez Komisję nową strategią realizacji rynku wewnętrznego i za-
jęła miejsce wcześniej uskutecznianej harmonizacji przepisów państw
członkowskich, której przydatność do realizacji rynku wewnętrznego
i swobody przepływu towarów została negatywnie zweryfikowana przez
praktykę30. Nowa rola zasady wzajemnego uznawania potwierdzona zo-
stała przez Komisję w Białej Księdze z 14 czerwca 1985 r.31 oraz komu-
nikatach z 8 listopada 1985 r.32 i 24 pazdziernika 1989 r.33
2.1.2. Problem zastosowania zasady wzajemnego
uznawania w ramach współpracy sądowej
w sprawach karnych
W literaturze brak zgody co do możliwości przeniesienia reguł
opisanej powyżej wspólnotowej zasady wzajemnego uznawania na
zasadÄ™ wzajemnego uznawania w sprawach karnych34.
30
Z tego względu U. Sieber nazywa nową strategię koncepcją deregulacji . Zob.
tegoż, Europäische Einigung und Europäisches Strafrecht, ZStW 1991, s. 963.
31
Completing the Internal Market: White Paper from the Commission to the Eu-
ropean Council, COM(1985) 310.
32
COM(1985) 603.
33
Dz. Urz. WE C 271 z 24.10.1989, s. 3.
34
Pytanie o możliwość zastosowania zasady wzajemnego uznawania do po-
stanowieÅ„ o przeszukaniu już w 1991 r. postawiÅ‚ U. Sieber: Europäische Einigung...,
s. 963. Zob. też: tegoż, Auf dem Weg zu einem europäischen Strafrecht Einführung
zum Corpus Juris der strafrechtlichen Regelungen zum Schutz der finanziellen Interes-
sen der EU (w:) M. Delmas-Marty, Corpus Juris der strafrechtlichen Regelungen zum
Schutz der finanziellen Interessen der Europäischen Union in: Ius Criminale, Köln, 1998,
s. 7 8. O tym, że wzajemne uznawanie w sprawach karnych ma wspólnotowe korze-
nie, przekonuje A. Epiney: Cassis de Dijon-Prinzip und Europäisches Strafrecht. Zur
Heranziehung des Herkunftslandsprinzips im europäischen Strafrecht am Beispiel
des europäischen Haftbefehls (w:) M. A. Niggli (red.), P.J. Hurtado (red.), N. Queloz
(red.), Festschrift für Franz Riklin. Zur Emeritierung und zugleich dem 67. Geburtstag,
Zürich 2007, s. 365 i n. Nie zmienia to faktu, że na pytanie o celowość przeniesienia
zasady państwa pochodzenia na grunt ówczesnego trzeciego filara Autorka odpowia-
da przecząco z uwagi na ryzyko zbytniej ingerencji w prawa podstawowe. Zob. też
[ Pobierz całość w formacie PDF ]