[ Pobierz całość w formacie PDF ]
terytorium Niemiec28. Trafnie uznaje się więc, że orzecznictwo ETS usta-
liło zasady uznawania krajowych standardów dotyczących produktów29.
Myśl, że swoboda przepływu towarów zostałaby naruszona, gdyby dany
25
Wyrok ETS z�dnia 11�lipca 1974�r. w�sprawie Benoit i�Gustave Dassonville, C-8/74.
26
Zob. w�szczególności tezę 6.
27
Wyrok ETS z�dnia 20�lutego 1979�r. w�sprawie Cassis de Dijon. C-120/78; zob. też
M. Fischera, Ch. Janssens, Mutual recognition of judicial decisions in criminal matters
and the role of the national judge, ERA Forum, vol. 8, nr�2, June 2007, s.�179.
28
W�innym orzeczeniu ETS uznał, że produkt, który w�jednym z�państw człon-
kowskich, zgodnie z�jego przepisami wewnętrznymi sprzedawany jest pod nazwą
piwo , może być pod tą nazwą wprowadzany do obrotu również w�innych państwach,
nawet wtedy, gdy jego skład nie odpowiada wymogom nakładanym na trunek tego
rodzaju w�tych państwach. Zob. wyrok ETS z�dnia 12�marca 1987�r., C-178/84.
29
Trzeba jednak podkreślić, iż wspólnotowe aspekty zasady wzajemnego uzna-
wania wykraczały poza cel realizacji wzajemnego rynku. Zasada ta dotyczyła również
wzajemnego uznawania dyplomów i�kwalifikacji (art.�47 ust.�1 TWE) oraz wzajemnego
uznawania spółek (art.�48 ust.�2 TWE).
33
Rozdział 2. Rozwój zasady wzajemnego uznawania w�sprawach karnych
towar, spełniający administracyjne wymogi w�państwie pochodzenia,
musiałby odpowiadać również przepisom w�innych państwach człon-
kowskich, opiera się na założeniu równości standardów dopuszczania
produktów do obrotu obowiązujących w�tych państwach.
W dalszej kolejności zasada wzajemnego uznawania ogłoszona zo-
stała przez Komisję nową strategią realizacji rynku wewnętrznego i�za-
jęła miejsce wcześniej uskutecznianej harmonizacji przepisów państw
członkowskich, której przydatność do realizacji rynku wewnętrznego
i�swobody przepływu towarów została negatywnie zweryfikowana przez
praktykę30. Nowa rola zasady wzajemnego uznawania potwierdzona zo-
stała przez Komisję w�Białej Księdze z�14�czerwca 1985�r.31 oraz komu-
nikatach z�8�listopada 1985�r.32 i�24�pazdziernika 1989�r.33
2.1.2. Problem zastosowania zasady wzajemnego
uznawania w ramach współpracy sądowej
w sprawach karnych
W literaturze brak zgody co do możliwości przeniesienia reguł
opisanej powyżej wspólnotowej zasady wzajemnego uznawania na
zasadę wzajemnego uznawania w�sprawach karnych34.
30
Z�tego względu U. Sieber nazywa nową strategię koncepcją deregulacji . Zob.
tegoż, Europ�ische Einigung und Europ�isches Strafrecht, ZStW 1991, s.�963.
31
Completing the Internal Market: White Paper from the Commission to the Eu-
ropean Council, COM(1985) 310.
32
COM(1985) 603.
33
Dz.�Urz. WE C 271 z�24.10.1989, s.�3.
34
Pytanie o�możliwość zastosowania zasady wzajemnego uznawania do po-
stanowień o�przeszukaniu już w�1991�r. postawił U. Sieber: Europ�ische Einigung...,
s.�963. Zob. też: tegoż, Auf dem Weg zu einem europ�ischen Strafrecht �Einf�hrung
zum Corpus Juris der strafrechtlichen Regelungen zum Schutz der finanziellen Interes-
sen der EU (w:)�M. Delmas-Marty, Corpus Juris der strafrechtlichen Regelungen zum
Schutz der finanziellen Interessen der Europ�ischen Union in: Ius Criminale, K�ln, 1998,
s.�7 8. O�tym, że wzajemne uznawanie w�sprawach karnych ma wspólnotowe korze-
nie, przekonuje A. Epiney: Cassis de Dijon-Prinzip und Europ�isches Strafrecht. Zur
Heranziehung des Herkunftslandsprinzips im europ�ischen Strafrecht am Beispiel
des europ�ischen Haftbefehls (w:)�M. A. Niggli (red.), P.J.�Hurtado (red.), N. Queloz
(red.), Festschrift f�r Franz Riklin. Zur Emeritierung und zugleich dem 67. Geburtstag,
Z�rich 2007, s.�365 i�n. Nie zmienia to faktu, że na pytanie o�celowość przeniesienia
zasady państwa pochodzenia na grunt ówczesnego trzeciego filara Autorka odpowia-
da przecząco z�uwagi na ryzyko zbytniej ingerencji w�prawa podstawowe. Zob. też
[ Pobierz całość w formacie PDF ]