[ Pobierz całość w formacie PDF ]
podziemnego zródła). Tunel kończy się pod czwartym stopniem piramidy w wydrążeniu w
kształcie liścia koniczyny, podpartym kolumnami z cegieł adobe i bazaltowymi głazami .
Sitchin tak opisuje długą Aleję Zmarłych, biegnącą przez miasto:
- 23 -
Wzdłuż alei stoją mury i niskie budowle, składające się na kompleks sześciu częściowo
zagłębionych w gruncie otwartych zbiorników. Prostopadłe ściany są wyposażone w śluzy
na poziomie podłogi. Całość sprawia wrażenie, jakby kompleks miał służyć kierowaniu
wody spływającej aleją. Nurt mógł brać początek przy Piramidzie Księżyca (gdzie znale-
ziono okrążający ją podziemny tunel) i łączyć się w jakiś sposób z podziemnym tunelem
Piramidy Słońca. Kolejne zbiorniki zatrzymywały i wypuszczały wodę, która w końcu
docierała do kanału rzeki San Juan. Czy to dzięki owym sztucznym kaskadom i uregulo-
wanemu przez człowieka nurtowi wód fasadę świątyni Quetzalcoatla udekorowano
wizerunkiem falistych wód - w głębi lądu, setki kilometrów od morza?
Wygląda na to, że Teotihuacan zostało zaplanowane i zbudowane jako wielki ciąg wodny.
Czy miało to służyć jakimś procesom technologicznym? Teorię tę wspiera odkrycie pokładów
miki wokół Piramidy Słońca.
Sitchin konkluduje:
W trzecim segmencie licząc od Piramidy Słońca, podczas odkopywania ciągu połączo-
nych podziemnych komór odkryto, że w niektórych podłogę wyłożono warstwą grubych
płatów miki - krzemianu odpornego na wodę, temperaturę i prąd elektryczny. Mika służy
od dawna jako izolator w różnych procesach chemicznych, ma też zastosowanie w
urządzeniach elektrycznych i elektronicznych, w ostatnich zaś czasach w technologii
jądrowej i kosmicznej. Właściwości miki zależą do pewnego stopnia od zawartości w niej
pierwiastków śladowych i - co za tym idzie - od położenia geograficznego złoża.
Zdaniem ekspertów mika znaleziona w Teotihuacan występuje tylko w odległej Brazylii.
Zlady tej miki znaleziono także na pozostałościach stopni Piramidy Słońca, gdy odkopy-
wano ją na początku XX wieku. Do czego miał służyć ten izolujący materiał w Teoti-
huacan?
Odnoszę wrażenie, że (...) pochyła aleja, ciąg budowli, podziemne komory i tunele,
kanał rzeczny, częściowo zagłębione w ziemi zbiorniki ze śluzami oraz podziemne po-
mieszczenia wyłożone miką - wszystko to było elementami umiejętnie zaprojektowanego
urządzenia służącego oddzielaniu, rafinowaniu lub oczyszczaniu substancji mineralnych.
Mamy więc coraz więcej dowodów, że Teotihuacan było miastem, przez które przepływały
wielkie ilości wody; być może stanowiło ono ogromną rafinerię złota lub innych metali. Sitchin
utrzymuje także, że ruiny Tiahuanaco w Boliwii świadczą, iż w tamtym mieście również
znajdowały się podziemne kanały mogące pomieścić dużo wody. Interesujące jest podobień-
stwo nazw owych dwóch starożytnych i potężnych miast. Gdyby mika używana w Teotihuacan
rzeczywiście pochodziła z Brazylii, powinniśmy zmienić nasze poglądy na handel między
Ameryką Północną a Ameryką Południową.
Do czego były potrzebne płaty miki? Oczywiście, musiano je przywozić łodziami, ale dlacze-
go w ogóle je przywożono? Czy mika była wykorzystywana w procesach technologicznych, na
przykład do wypłukiwania rud metali, jak twierdzi Sitchin? A może miała służyć zmianie
ładunku elektrycznego wody w mieście i wokół niego albo - jako minerał połyskliwy - być
dobrze widoczna z daleka?
Ostatnie odkrycia w Teotihuacan wykazały, że wśród ofiar znalezionych w Piramidzie
Księżyca byli ludzie sprowadzeni z odległych miejsc. Podobnie jak inne nowe dowody, wskazuje
to, że Mezoamerykanie, w tym Olmekowie, odbywali dalekie wyprawy. Choć ofiary znalezione
w Teotihuacan pochodziły z pózniejszego okresu długiej historii miasta, świadczą, że w
starożytnej Mezoameryce ludzie pokonywali duże odległości.
Agencja Reutera donosi 11 kwietnia 2007 z miasta Meksyk:
Starożytni Meksykanie przez wieki sprowadzali ludzi z ziem odległych o setki kilo-
metrów, by złożona z nich ofiara uświęciła piramidę w najstarszym mieście Ameryki
Północnej - stwierdził jeden z archeologów.
Testy DNA szkieletów ponad 50 ofiar odkrytych w 2004 roku w Piramidzie Księżyca w
ruinach Teotihuacan wykazały, że ludzie ci wywodzili się z Majów, żyjących na odległych
wybrzeżach pacyficznym i atlantyckim. Ciała, z których wiele było zdekapitowanych,
datowano na lata 50-500 roku n.e. Ludzi tych zabijano przy okazji święcenia kolejnych
etapów budowy piramidy na północ od miasta Meksyk.
Ofiary były prawdopodobnie jeńcami wojennymi albo pozyskiwano je w wyniku per-
- 24 -
traktacji , powiedział archeolog Ruben Cabrera, kierujący wykopaliskami wokół piramidy.
Piramida Księżyca i większa od niej Piramida Słońca są dwiema głównymi piramidami
Teotihuacan, zamieszkiwanego u szczytu potęgi, około 500 roku n.e., przez 200.000
osób.
W Teotihuacan mogła istnieć tradycja chwytania jeńców na ofiary , oznajmił Cabrera.
Aztekowie i inne ludy z kręgu starożytnych meksykańskich cywilizacji składały ludzi w
ofierze, wyjmując im z rozciętych piersi bijące jeszcze serca; badacze nie są jednak
pewni, jak zabijano ofiary w Teotihuacan.
Niewiele wiadomo, jaki lud zamieszkiwał to miasto ani jakim językiem mówił. To mias-
to, najstarsze z odkrytych w Meksyku, było czczone przez pózniejsze cywilizacje Mezoa-
meryki, w tym przez Azteków, którzy nadali mu obecną nazwę, oznaczającą w języku
nahuatl miejsce, gdzie rodzą się bogowie .
A oto kolejna tajemnica - dlaczego nie znaleziono żadnego królewskiego pochówku ani
nawet jego śladów? W zawalonych gruzem tunelach piramid znajdowano szczątki ludzi złożo-
nych w ofierze, ale nic nie wskazuje, by te piramidy wzniesiono jako królewskie grobowce.
Jeśli nimi nie były - a większość archeologów uważa, że w tym właśnie celu budowano
piramidy - czemu miały służyć? Były jedynie ośrodkami ceremonialnymi? A może miały jakieś
inne zastosowanie? Piramidy spotykamy na całym świecie, od Chin, Egiptu i wysp Oceanu
Spokojnego po Amerykę Północną i Południową. Wiele z nich, podobnie jak ta w Teotihuacan,
ma związek z wodą i sztucznymi zbiornikami, na przykład piramidy w Gizie, niedaleko których
rozciągało się niegdyś duże jezioro Moeris. Na jego środku również stała piramida, tak jak w
Teotihuacan. La Venta także zbudowano na sztucznej wyspie na środku rzeki o zmienionym
biegu.
Moim zdaniem jest oczywiste, że podobieństwo budowli w olmeckim mateczniku i w central-
nej dolinie Meksyku nie może być dziełem przypadku. Upadek La Venta około 400 roku p.n.e.
wstrząsnął hierarchiczną strukturą olmeckiego imperium i sprawił, że Olmekowie się rozpro-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]