[ Pobierz całość w formacie PDF ]
tuta forto ¸i ekflugis kontraû la fenestro, koliziis kun la vitro
kaj falis sur fenestrobreton. Rezinjo estis tie, pala, tremanta.
xi prenis ¸in en sian manon, sekure, malforte, ÿi portis ¸in
al la lito, kie sidis Manjo kun manoj, apogitaj je kusenoj, kun
la okuloj lar¸e malfermitaj, kun la lipoj violetaj.
Apenaû eli¸is flustranta voço el la gor¸o de Rezinjo.
Manjo, rigardu!
xi metis la etan kanarion sur la kapkusenon; ¸i ankoraû
iomete ektremis kaj mortis &
Tiel venis la vivo, vivanta tie ekstere, en sia angoro; ¸i venis
kiel monstro meznokte kaj restis la pala hororo, kiam
heli¸is mateno kaj nur malrapide, pene, eli¸is el la brusto la
voço, eli¸is larmoj el okuloj kaj ekspiris koro &
Proksimi¸is vintro, la knabinoj aûdis dumvespere, kiel ¸i
frapis sur fenestron. Jam ¸i senfoliigis la arbojn tie ekstere; la
suno ne brulis plu, ¸i brilis kvazaû en malvarma akvo, en
granda kvieta rivero tie supre, kiu jam kovri¸is per hela
glacio.
Sed çi tie ene ne estis vintro, ne estis frosto, ne ÿtormo; la
vintro venis kiel la Dia bebo, hejmvarma kaj afabla. Kiel la
Dia bebo ¸i venis kaj kiel fratulino Cecilia, kiu aran¸is la kri-
pon kaj ridetis kun ridetantaj okuloj, plenaj de mistero.
Venis matene fratulino Cecilia, ÿi kaÿis ion en siaj manoj,
sed tio movi¸is kaj piedbatetis.
47
LA DOMO DE MARIA HELPANTINO
eLIBRO
Infanoj, rigardu!
xi klini¸is, ÿi lasis tion el siaj manoj kaj tio saltis planken
ridinda, mallerta, nigra.
xi ekridis laûte.
Pasero! Pasero!
La pasero konsideris pri neniu. ¯i estis ankoraû tre juna, ¸i
eç ne ankoraû povis bekpiki grajnojn kaj oni devus ¸in nutri.
¯i estis tute taûza kaj malbela; ¸i ne ankoraû havis voston,
plumoj pendis de ¸i mallerte kaj malorde kvazaû temus pri
malseka pelerino. La beko estis tre granda, la okulojn oni ne
povis vidi. ¯i saltetis, kvazaû ¸i volus fali kapen, kaj ¸i tiel
trampis, kvazaû ¸i portus pantoflojn. Çiuj knabinoj kolekti¸is
çirkaû ¸i, sed ¸i trovis sian vojon tramp , tramp kaj jam
¸i trovi¸is sub la lito.
Kie vi ¸in ricevis, fratulino Cecilia?
¯i frosti¸is en la ¸ardeno; ¸i falis de arbo, çar ¸i ne povas
flugi, kompatindulo!
Ekkrakis sub la lito, io renversi¸is, pantoflo aû io simila. Kaj
¸i denove aperis çe alia flanko tramp , tramp &
Fratulino Cecilia rigardis al ¸i, kaj çar ¸i estis tiel nigra kaj
insidema en sia malseka pelerino, ÿi ekridetis.
Anarkiisto!
Kaj la anarkiisto ne enhejmi¸is, ¸i ne ÿatis la belan, blan-
kan, hejtitan çambron. Ankaû amon ¸i ne ÿatis. La knabinoj
volis ¸in nutri. Manjo prenis ¸in al si en la liton por varmigi
¸in. ¯i ne ÿatis man¸i kaj ¸i ankaû ne ÿatis varmi¸i. Apenaû
Manjo konscii¸is, jam io faletis planken kaj tramp ,
tramp &
Kio pri tiu çi pasero? Manjo malbonhumore demandis;
ÿi estis çagrenita, çar ¸i ne atentis pri ÿi kaj ne ÿatis ÿian amon.
48
LA DOMO DE MARIA HELPANTINO
eLIBRO
Vi ne scias ¸in nutri! diris Aloiza kaj veturis tien reen
post ¸i en la çambro; ¸i trampis tien reen kaj retiri¸is, sed
Aloiza fari¸is laca.
Kial ÿi alportis al ni tiun çi malbelan beston? Se çi tie
nenio plaças al ¸i, bonvolu ¸i frosti¸i!
La anarkiisto serçis Dio scias kion; ¸i esploretis en anguloj,
¸i trapilgrimis jam la tutan çambregon; se ¸i ripozis, ¸i kaÿis
sin en malhelan lokon, kaj tiam oni vidis brili du propra-
volajn, ribelajn okulojn.
Ili estis pretaj ¸in lasi, sed fratulino Cecilia ne volis.
¯i mem trovos panerojn sub la tablo; ne estas nepre, ke
¸i frosti¸u.
¯i proksimi¸is al Aloiza, ÿi forpelis ¸in per frapa manmovo
kaj la knabinoj ridis, kiam ¸i falruli¸is kaj poste balancante
kaj trampante foriris per malfacilaj movoj. ¯i atingis la fene-
stron, rigardis supren kaj saltetis. ¯iaj flugiloj estis tro mal-
fortaj, ¸i penis kaj falis; apenaû du spanojn alten ¸i povis salti,
eç la randon de la lito ¸i ne atingis. ¯i kuris tien reen sub la
fenestro laû ¸ia tuta lar¸o, ¸i saltis tie kaj aliloke, sed nenie la
fenestro estis pli malalta.
¯i vekis kompaton en Rezinjo, ÿi levis ¸in sur la fenestro-
breton. ¯i tuj eksaltis, koliziis kape kontraû la fenestro, efek-
tive per sia tuta eta, mallerta korpo. ¯i frapis tien, sed io ¸in
puÿis reen, ¸i falis sur la breton. ¯i tuj levi¸is, marÿis sur la
breto iomete antaûen, eksaltis kaj denove koliziis. Kaj deno-
ve io ¸in puÿis reen, denove ¸i renversi¸is kaj denove ¸i levi-
¸is. ¯i haltis meze de la breto, vidis eksteren tie trovi¸is
çielo kaj nigraj domoj, ¸i vidis pinton de nuda arbo. Kaj la
anarkiisto forgesis, ke ¸i estis repuÿita ja tie ekstere trovi¸is
49
LA DOMO DE MARIA HELPANTINO
eLIBRO
la çielo kaj la nigraj domoj kaj videblis nudaj arboj kaj çio
estis tiel proksima &
Denove frapis obtuze kaj denove io falis. ¯i volis rapide
[ Pobierz całość w formacie PDF ]