[ Pobierz całość w formacie PDF ]
tremis kiel folietoj;
Panjo, ÿi murmuretis post momento, alklini¸ante al la
patrino, mi sidis hodiaû tie çe la forno & estis al mi mal-
varme & Antoniowa portis akvon al la fajro & kroçeti¸is je
mia vesteto, disverÿis la akvon kaj koleriginte batis min tiel
forte & forte.
La lastajn vortojn ÿi diris tre mallaûte, per la kapo kaj bru-
sto ÿi alpremi¸is al la brusto de la patrino kaj tremis per la
tuta korpo. Marta ne ek¸emis kaj ne ekkriis, ÿia viza¸o dum
momento aspektis kiel ÿtoniginta, sed la palaj lipoj kunpre-
mi¸is pli forte kaj el la okuloj senmove rigardantaj en la spa-
con brilis çiam pli akra kaj pli malserena lumo.
Ha! ÿi fine ek¸emegis kaj çirkaûprenis la flamantan
frunton per siaj interplektitaj manoj. En çi tiu mallonga ek-
¸emo sonis obtuza kolero kaj senfina doloro. Dum kelke da
minutoj la patrino kaj la infano prezentis grupon da du bru-
stoj kaj du viza¸oj, el kiuj unu, la virina, kun sekaj kaj malse-
rene flamantaj okuloj klini¸is super la dua, infana, pala kaj
malseka de larmoj. Post momento Marta forprenis la manojn
de la frunto kaj metis ilin sur la kapon de la filino. xi forÿo-
vis de la infana frunto ÿiajn interkonfuzitajn harojn, forviÿis
la larmojn de la malgrasaj vangetoj, butonumis sur la brusto
167
MARTA
eLIBRO
la vesteton, varmigis inter siaj manplatoj la frosti¸intajn ma-
netojn. Çion çi tion ÿi faris silente. Kelke da fojoj ÿi malfermis
la buÿon, kvazaû ÿi volus ion diri, sed mankis al ÿi la voço.
Fine ÿi levi¸is de la planko kaj levis Janjon. xi sidigis ÿin sur
la lito kaj elprenis el la poÿo la ÿuetojn envolvitajn en pape-
ro.
Sur ÿia buÿo estis nun rideto, stranga rideto! ¯i enhavis en
si ion artan, sed samtempe ankaû ion tre altan; samtempe
kun pena sindevigado oni povis vidi en ¸i amon kaj heroecon
de patrino, kiu siajn proprajn dolorojn aliformigas en ride-
tojn, por sekigi per ili la larmojn de sia infano.
La tago fini¸is, la urbaj horlo¸oj sonis noktomezon, sed en
la subtegmenta çambreto ankoraû brulis la lampo; çi tiu çam-
breto aspektis nun ankoraû pli malgaje ol tiam, kiam la juna
virino la unuan fojon transpaÿis ¸ian sojlon. Ne trovi¸is jam
en ¸i la ÿranko, nek la komodo, nek la du ledaj saketoj. La
unuajn du objektojn kune kun la du novaj se¸oj la luantino
fordonis al la domadministranto, çar ÿi ne povis plu pagi por
ilia luado; la lastajn ÿi vendis en tagoj de grandaj frostoj, por
ke ÿi povu açeti por la ricevita mono pli da hejtoligno. Restis
en la çambreto nur unu lito, sur kiu en çi tiu momento, çir-
kaûkovrita de la nigra tuko de la patrino, dormis Janjo, du
lamaj se¸oj kaj unu nigre kolorigita tablo. Sub la blanka lumo
de la lampo kaj çirkaûita de dika plektaîo de nigraj harligoj,
la viza¸o de la çetable sidanta virino bele kaj severtrajte dis-
tingi¸is en la duonlumo de la çambreto.
Marta ankoraû ne laboris, kvankam çiuj materialoj de ÿia
estonta laboro, la libro, papero, plumo, kuÿis antaû ÿi. xin
kaptis neforpelebla, nevenkebla revado. Neatenditaj, brilantaj
perspektivoj krei¸is antaû ÿiaj okuloj, ÿi ne povis forÿiri de ili
168
MARTA
eLIBRO
sian rigardon, lacigitan de la mallumo. xi ne estis jam tiel fi-
doplena kiel tiam, kiam ÿi antaû tiu sama tablo sidi¸is kun
krajono en la mano, sed ÿi ne havis sufiçe da fortoj, por aû-
skulti la murmuradon de dubo. ¯i estis en ÿi, tiu murmura-
do, sed ÿi forturnadis de ¸i sian orelon, dum ÿi aûskultadis
sençese la vortojn de la libristo, kiuj plenigis çiujn ÿiajn pen-
sojn. El tiuj vortoj spini¸is longa vico da oraj revoj de la viri-
no, de la patrino. Povi plenumadi laboron agrablan, kvankam
malfacilan, laboron, kiu altigas la spiriton kaj respondas al
¸iaj plej profundaj bezonoj, kia plezurego tio estas! Labo-
renspezi dum kelke da semajnoj cent spesmilojn kia riçe-
co tio estas! Kiam ÿi iam farigos tia riça granda sinjorino, la
unua afero, kiun ÿi faros, estos preni ian honestan nejunan
servantinon, kiu havas siajn infanojn aû almenaû amas infa-
nojn kaj sekve povus varti Janjon zorge, prudente. Poste &
(Marta demandis sin mem, çu ÿi ne estas tro postulema en sia
revado) poste ÿi eble forlasos çi tiun nudan, malvarman, mal-
serenan çambron, en kiu al ÿi mem estas tiel malgaje kaj kiu
por ÿia infano estas tiel malsaniga, kaj ÿi luos ie, çe ia mal-
granda sed pura senbrua strato, du çambretojn varmajn, se-
kajn, sunajn & Poste & se ÿi akiros reputacion de bona tradu-
kistino kaj ricevados multajn mendojn, se tiuj cent spesmiloj,
tiu grandega sumo multe da fojoj venos en ÿiajn manojn, ÿi
serços intruistojn de lingvoj kaj de desegnado, ÿi lernos en la
daûro de tutaj tagoj kaj noktoj, sen ripozo, kun fervoro kaj
pacienco, çar tia devas ja esti la laboro de virino, paÿo post
paÿo kaj per propraj fortoj & Poste & Janjo kreskos & Kun kia
atento la okulo de la patrino observados kaj divenados ÿiajn
naturajn talentojn, por neniun el ili lasi sen uzo, sed kontraûe,
el çiu el ili for¸i por la estonta virino spiritan trezoron, ba-
169
MARTA
eLIBRO
talilon por la batalo pri la vivo & La lernado de Janjo, ÿia kle-
reco, forto, feliço kaj sendan¸ereco de la tuta estonteco estos
frukto de laborado de ÿia patrino. Kun kia trankvileco ÿi tiam
fermados siajn okulojn por fortiga dormo, kun kia ¸ojo ÿi
malfermados ilin çiumatene, salutante novan tagon de laboro
[ Pobierz całość w formacie PDF ]