[ Pobierz całość w formacie PDF ]
tremis kiel folietoj;
Panjo, �i murmuretis post momento, alklini�ante al la
patrino, mi sidis hodia� tie �e la forno & estis al mi mal-
varme & Antoniowa portis akvon al la fajro & kro�eti�is je
mia vesteto, disver�is la akvon kaj koleriginte batis min tiel
forte & forte.
La lastajn vortojn �i diris tre malla�te, per la kapo kaj bru-
sto �i alpremi�is al la brusto de la patrino kaj tremis per la
tuta korpo. Marta ne ek�emis kaj ne ekkriis, �ia viza�o dum
momento aspektis kiel �toniginta, sed la palaj lipoj kunpre-
mi�is pli forte kaj el la okuloj senmove rigardantaj en la spa-
con brilis �iam pli akra kaj pli malserena lumo.
Ha! �i fine ek�emegis kaj �irka�prenis la flamantan
frunton per siaj interplektitaj manoj. En �i tiu mallonga ek-
�emo sonis obtuza kolero kaj senfina doloro. Dum kelke da
minutoj la patrino kaj la infano prezentis grupon da du bru-
stoj kaj du viza�oj, el kiuj unu, la virina, kun sekaj kaj malse-
rene flamantaj okuloj klini�is super la dua, infana, pala kaj
malseka de larmoj. Post momento Marta forprenis la manojn
de la frunto kaj metis ilin sur la kapon de la filino. xi for�o-
vis de la infana frunto �iajn interkonfuzitajn harojn, forvi�is
la larmojn de la malgrasaj vangetoj, butonumis sur la brusto
167
MARTA
eLIBRO
la vesteton, varmigis inter siaj manplatoj la frosti�intajn ma-
netojn. �ion �i tion �i faris silente. Kelke da fojoj �i malfermis
la bu�on, kvaza� �i volus ion diri, sed mankis al �i la vo�o.
Fine �i levi�is de la planko kaj levis Janjon. xi sidigis �in sur
la lito kaj elprenis el la po�o la �uetojn envolvitajn en pape-
ro.
Sur �ia bu�o estis nun rideto, stranga rideto! �i enhavis en
si ion artan, sed samtempe anka� ion tre altan; samtempe
kun pena sindevigado oni povis vidi en �i amon kaj heroecon
de patrino, kiu siajn proprajn dolorojn aliformigas en ride-
tojn, por sekigi per ili la larmojn de sia infano.
La tago fini�is, la urbaj horlo�oj sonis noktomezon, sed en
la subtegmenta �ambreto ankora� brulis la lampo; �i tiu �am-
breto aspektis nun ankora� pli malgaje ol tiam, kiam la juna
virino la unuan fojon transpa�is �ian sojlon. Ne trovi�is jam
en �i la �ranko, nek la komodo, nek la du ledaj saketoj. La
unuajn du objektojn kune kun la du novaj se�oj la luantino
fordonis al la domadministranto, �ar �i ne povis plu pagi por
ilia luado; la lastajn �i vendis en tagoj de grandaj frostoj, por
ke �i povu a�eti por la ricevita mono pli da hejtoligno. Restis
en la �ambreto nur unu lito, sur kiu en �i tiu momento, �ir-
ka�kovrita de la nigra tuko de la patrino, dormis Janjo, du
lamaj se�oj kaj unu nigre kolorigita tablo. Sub la blanka lumo
de la lampo kaj �irka�ita de dika plekta�o de nigraj harligoj,
la viza�o de la �etable sidanta virino bele kaj severtrajte dis-
tingi�is en la duonlumo de la �ambreto.
Marta ankora� ne laboris, kvankam �iuj materialoj de �ia
estonta laboro, la libro, papero, plumo, ku�is anta� �i. xin
kaptis neforpelebla, nevenkebla revado. Neatenditaj, brilantaj
perspektivoj krei�is anta� �iaj okuloj, �i ne povis for�iri de ili
168
MARTA
eLIBRO
sian rigardon, lacigitan de la mallumo. xi ne estis jam tiel fi-
doplena kiel tiam, kiam �i anta� tiu sama tablo sidi�is kun
krajono en la mano, sed �i ne havis sufi�e da fortoj, por a�-
skulti la murmuradon de dubo. �i estis en �i, tiu murmura-
do, sed �i forturnadis de �i sian orelon, dum �i a�skultadis
sen�ese la vortojn de la libristo, kiuj plenigis �iujn �iajn pen-
sojn. El tiuj vortoj spini�is longa vico da oraj revoj de la viri-
no, de la patrino. Povi plenumadi laboron agrablan, kvankam
malfacilan, laboron, kiu altigas la spiriton kaj respondas al
�iaj plej profundaj bezonoj, kia plezurego tio estas! Labo-
renspezi dum kelke da semajnoj cent spesmilojn kia ri�e-
co tio estas! Kiam �i iam farigos tia ri�a granda sinjorino, la
unua afero, kiun �i faros, estos preni ian honestan nejunan
servantinon, kiu havas siajn infanojn a� almena� amas infa-
nojn kaj sekve povus varti Janjon zorge, prudente. Poste &
(Marta demandis sin mem, �u �i ne estas tro postulema en sia
revado) poste �i eble forlasos �i tiun nudan, malvarman, mal-
serenan �ambron, en kiu al �i mem estas tiel malgaje kaj kiu
por �ia infano estas tiel malsaniga, kaj �i luos ie, �e ia mal-
granda sed pura senbrua strato, du �ambretojn varmajn, se-
kajn, sunajn & Poste & se �i akiros reputacion de bona tradu-
kistino kaj ricevados multajn mendojn, se tiuj cent spesmiloj,
tiu grandega sumo multe da fojoj venos en �iajn manojn, �i
ser�os intruistojn de lingvoj kaj de desegnado, �i lernos en la
da�ro de tutaj tagoj kaj noktoj, sen ripozo, kun fervoro kaj
pacienco, �ar tia devas ja esti la laboro de virino, pa�o post
pa�o kaj per propraj fortoj & Poste & Janjo kreskos & Kun kia
atento la okulo de la patrino observados kaj divenados �iajn
naturajn talentojn, por neniun el ili lasi sen uzo, sed kontra�e,
el �iu el ili for�i por la estonta virino spiritan trezoron, ba-
169
MARTA
eLIBRO
talilon por la batalo pri la vivo & La lernado de Janjo, �ia kle-
reco, forto, feli�o kaj sendan�ereco de la tuta estonteco estos
frukto de laborado de �ia patrino. Kun kia trankvileco �i tiam
fermados siajn okulojn por fortiga dormo, kun kia �ojo �i
malfermados ilin �iumatene, salutante novan tagon de laboro
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
